Σχεδόν έξι αιώνες της ύπαρξής του, το παρεκκλήσι του Αγίου Βαλεντίνου έχει επανειλημμένα πέρασε από χέρι σε χέρι των διαφορετικών ανθρώπων και των εκκλησιών, άλλαξε τη λειτουργία και την εμφάνισή του. Μάλλον δεν κτίριο της εκκλησίας του Ulm δεν έχει τόσο πλούσια ιστορία.

Στο 13-14 αιώνα στη θέση όπου σήμερα βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Βαλεντίνου ήταν μια τεράστια κελάρια μοναστήρι, μετά από όλα Ulm εκείνη την εποχή ήταν ένα «ενδιάμεσο σταθμό» στο εμπόριο αφρώδους οίνου. Το 1458 ένας κάτοικος του Henry Rembold έχτισε ένα εκκλησάκι - τον τάφο της οικογένειας, ως κρύπτη που χρησιμοποιεί τα ίδια τα οινοποιεία. Μια μικρή καθολική εκκλησία εγκαινιάστηκε προς τιμήν του Αγίου Βαλεντίνου, πολιούχου του είδους Rembold. Μετά τη Μεταρρύθμιση Chapel έχασε τον πνευματικό σκοπό της και οι πολίτες άρχισαν να χρησιμοποιούνται ως μπύρα χώρο αποθήκης για την πλήρωση νήματα και άλλες ανάγκες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η εκκλησία πήρε ακόμη και το παρατσούκλι του "Το σμηγματογόνων παρεκκλήσι» για την αποθήκευση σε £ 1.200 της μπέικον, αγοράστηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο για τους άπορους.

Αποθήκευση Παρεκκλήσι του Αγίου Βαλεντίνου από την αναδιάρθρωση ή την κατεδάφιση κατά την ανοικοδόμηση της πλατεία του καθεδρικού ναού, στα τέλη του 19ου αιώνα, αγοράστηκε σε δημοπρασία Ulm καθηγητής τέχνης Edward Mauch. Ήταν αυτός που ξεκίνησε αργότερα, την πρώτη αποκατάσταση του ναού.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (κατά την οποία τα υπόγεια της εκκλησίας χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο) και την αναβίωση των θρησκευτικών κτιρίων. Από το 1945, το παρεκκλήσι υπηρέτησε τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είχε την εποχή εκείνη μια αρκετά μεγάλη κοινότητα. Μετά την κατάρρευση του στο παρεκκλήσι της λατρείας έκανε τους Έλληνες και τους Σέρβους. Από το 1994, το παρεκκλήσι του Αγίου Αγίου Βαλεντίνου είναι πίσω στο τέλος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.